8 pozornie niewinnych zdań, które dziadkowie powtarzają w kółko. Psychologowie ostrzegają
Babcie i dziadkowie mówią to z troską, ale wnuki cierpią. Jeśli rodzice nie zareagują na czas, takie słowa zostawią ślad na lata. Przy kolejnym spotkaniu zwróćcie uwagę na zwroty, przed którymi ostrzegają psychologowie.
Dziadkowie to prawdziwy skarb w życiu rodziny. Wspierają rodziców w opiece, rozpieszczają wnuki i dzielą się z nimi tym, co mają najcenniejsze – czasem i uwagą. Jednak nawet najczulszy dziadek czy babcia mogą zupełnie nieświadomie przekazywać dzieciom negatywne wzorce. W rozmowie z portalem GoodToKnow dr Daniel Glazer, psycholog kliniczny, zdradził, że czasem wystarczy tylko kilka zdań.
8 zdań, których dziadkowie powinni unikać
Tylko tyle wystarczy, żeby obniżyć samoocenę dziecka, budować niezdrowe wzorce relacji czy podważać autorytet rodziców. Oto zdania, przed którymi ostrzegają psychologowie:
1. „Nie mów tego rodzicom… To będzie nasz sekret”
Taka prośba może u dziecka wywołać silne wyrzuty sumienia i wrażenie, że robi coś niewłaściwego. Takie odczucia i prośby dziadków szybko zburzą zaufanie między dzieckiem a jego opiekunami. Dziadkowie pokazują, że szczerość z rodzicami jest bez znaczenia, a inni dorośli mogą podejmować za nich kluczowe decyzje o życiu dziecka.
2. „Ale jesteś duży! Przytyłeś ostatnio?”
Komentarze o wyglądzie mogą zawstydzać i prowadzić do obniżenia samooceny. Dziecko zaczyna kojarzyć swoją wartość z wagą lub wyglądem. Nawet jeśli babcia cieszy się, że „jej szczuplutki niejadek w końcu nabiera masy”, dziecko może odczuwać dyskomfort i martwić się zmianami w swoim ciele.
3. „Daj babci (dziadkowi) buziaka! Bo będzie mi przykro”
Wymuszanie bliskości uczy dziecko, że jego ciało nie należy do niego, a jego granice można przekraczać, jeśli ktoś dorosły tego oczekuje. W efekcie może mieć trudności z asertywnością i stawianiem granic w przyszłości. Warto uczyć, że bliskość i czułość mają sens tylko wtedy, gdy są dobrowolne i płyną z potrzeby serca, a nie z przymusu.
4. „Kto jest moim ulubionym wnukiem/wnuczką? Oczywiście, że ty”
Faworyzowanie jednego wnuka wzmacnia rywalizację i może ranić pozostałe dzieci. Takie słowa niszczą poczucie równości i bezpieczeństwa w rodzinie.
5. „Chciałabym, żebyś był/a jak twój brat/siostra”
Porównania także tworzą napięcia i niezdrową rywalizację między rodzeństwem. Zamiast budować więź, pogłębiają poczucie niedoskonałości i niesprawiedliwości.
6. „Tylko małe dzieci bawią się lalkami/samochodzikami/w chowanego”
Takie uwagi podważają naturalne potrzeby rozwoju i zabawy. Dziecko może zacząć się wstydzić swoich zainteresowań, choć jego hobby ma ogromne znaczenie. Gdy zobaczy podziw i zainteresowanie w oczach dorosłego, chętniej będzie angażować się w nowe aktywności. Także w przyszłości.
7. „Co to za głupia zabawa/gra/bajka?”
Takie słowa podważają prawo do własnych wyborów. Mogą sprawić, że dziecko zacznie wątpić w wartość swoich pomysłów. Dodatkowo taka prosta krytyka może pogłębiać różnice międzypokoleniowe, a w efekcie oddalić dziadków od wnuków.
8. „Moje pyzunia”
Nawet pieszczotliwe określenia odnoszące się do wyglądu mogą z czasem wywoływać kompleksy. Dziecko może zacząć utożsamiać siebie z etykietką, która przecież budzi wstyd.
Dziadkowie nie mają tej świadomości. „Chcę przerwać ten cykl”
Nawet drobna, pozornie zabawna uwaga, powtórzona tysiąc razy, może zostawić ślad w psychice malucha. Jak to się dzieje, że dzieci i tak to słyszą? Dziadkowie często nie zdają sobie sprawy, jak ogromny wpływ mają na to, jak dziecko postrzega siebie i relacje w rodzinie. Moja koleżanka często skarży się na swoją mamę, która przy obiedzie ciągle powtarza tę samą kwestię.
„Mówiła to do nas, a teraz do mojej córki: ‘Żadnego deseru, jeśli nie zjesz zupy’. Wtedy wkraczam ja i wyjaśniam Zosi: ‘To nie są nasze zasady – jemy, kiedy jesteśmy głodni, i przestajemy, kiedy jesteśmy pełni’. Moja mama nie rozumie, że chcę przerwać ten cykl. Do dziś mam problemy z odczytywaniem sygnałów głodu i sytości. Zajadam nerwy” – mówiła mi ostatnio.
Jak mówić do wnuków, żeby nie szkodzić?
Taka komunikacja nie tylko ochroni delikatną psychikę wnuka czy wnuczki, ale też wzmocni zaufanie i pogłębi waszą relację.
• Wspieraj decyzje rodziców. Nawet gdy chcesz coś zasugerować, formułuj to jako propozycję, a nie rozkaz, czy jedyne słuszne rozwiązanie;
• Unikaj oceniania wyglądu. Chwal zdrowe nawyki, a nie wagę czy sylwetkę;
• Szanuj granice dziecka. Zawsze pytaj, zanim przytulisz – to uczy, że dziecko ma prawo odmówić;
• Dbaj o równe traktowanie w rodzinie. Nie porównuj, nie faworyzuj. W końcu każdy wnuczek zasługuje na swoją przestrzeń i uznanie.
Źródło: goodto.com
Zobacz też: