Dorastałeś w cieniu rodzeństwa? Te 4 cechy charakteru zdradzą to od razu

Nikt nie robi tego złośliwie. A jednak rośniesz w przekonaniu, że twoje miejsce jest gdzieś z boku. I że nawet jeśli masz coś ważnego do powiedzenia – lepiej poczekać, aż inni skończą.

Oto cztery cechy, które często zostają z tymi, którzy dorastali w cieniu rodzeństwa.

1. Zawsze ustępujesz miejsca

Na szkolnym przedstawieniu oddajesz główną rolę komuś innemu. W pracy przekazujesz projekt koledze, bo „jemu bardziej zależy”. Nie robisz scen, nie protestujesz. Ten odruch – najpierw inni, potem ty – został w tobie na stałe.

Na pierwszy rzut oka to zaleta: nie jesteś egoistą. Ale kiedy rezygnujesz z siebie bez chwili zastanowienia, coraz trudniej zawalczyć o swoje marzenia i własne szczęście.

2. Mierzysz siebie cudzą miarą

Kiedy coś ci się uda, radość trwa krótko. Zaraz pojawia się pytanie: „A jak to wypada na tle innych?”. To echo dzieciństwa, w którym twoje sukcesy zawsze były porównywane do osiągnięć brata lub siostry. Często w dobrej wierze.

I nawet jeśli rodzice przestali porównywać cię do rodzeństwa, ty wciąż robisz to sam. I choć masz duże osiągnięcia, zawsze znajdziesz powód, by uznać, że to „jeszcze nie to”.

3. Trzymasz emocje na smyczy

W dzieciństwie złość, zazdrość czy poczucie niesprawiedliwości lepiej było schować – bo brat lub siostra byli najważniejsi. Uwaga rodziców skupiała się na nich, a dla ciebie brakowało miejsca. Nie chciałeś robić problemów, „psuć atmosfery” ani słyszeć, że przesadzasz. Dziś trzymasz emocje w ryzach, czasem aż do przesady.

4. Widzisz więcej niż inni

Dorastanie obok rodzinnej „gwiazdy” potrafi ranić, ale też kształtuje. Bo życie w cieniu uczy obserwacji – widzisz drobny grymas na twarzy rozmówcy, zauważasz zmianę tonu głosu, wychwytujesz napięcie w powietrzu. Potrafisz czytać ludzi jak otwarte książki.

Problem w tym, że ta czujność bywa męcząca – bo trudno przestać analizować i po prostu być.

Zobacz też: Zanim przeprosisz dziecko, wypowiedz w myślach to 1 zdanie. Tylko wtedy przeprosisz szczerze